Ovale trapaandrijving in de nieuwe Quest van Theo van Andel.

Enkele weken geleden was ik bij Velomobiel.nl en daar was Theo van Andel, op zijn vrije dag, bezig om zijn nieuwe carbon Quest op te bouwen. Om geen voetgaten in de bodem te hoeven maken was Theo bezig om een ovaal trapsysteem in te bouwen. In het verleden hebben Theo en Meindert Valentijn al geëxperimenteerd met hetzelfde type aandrijving.
Gisteren heb ik Theo gevraagd naar de ervaring met deze aandrijving. Het is niet helemaal naar verwachting verlopen.
Om toch geen voetgaten te hoeven maken, gaat Theo binnenkort weer fietsen met het gebruikelijke crank systeem maar dan met kortere cranks van ongeveer 140 mm in plaats van 172,5 mm. Volgens Theo moet dit net gaan. Als het nodig is, desnoods nog iets korter dan 140 mm. Ter informatie; Theo heeft schoenmaat 37.

Hier op de vloer drie verschillende experimenten van Miles en John Kingsbury om een effectieve aandrijving te krijgen die weinig hoogte vraagt. Een lage neus bij een stroomlijnkap heeft aerodynamische voordelen.
Het uitgangspunt bij de verschillende experimenten is een plat ovale beweging te krijgen die langzaam in snelheid oploopt en naar het einde toe weer afloopt (sinus grafiek). Van alle experimenten door de jaren heen is de K-Drive een van de betere oplossingen, maar nog steeds niet zo goed als de standaard crank aandrijving. Miles heeft voor zijn Quartro dan ook gekozen voor een standaard crank aandrijving met 150 mm cranks. Hij wil nog een tijdje gaan rijden met kortere cranks om hiermee ervaring op te doen.
Rijden met kortere cranks betekend wel rijden met een hoger crank toerental en een aangepaste verhouding in de gebruikte kettingwielen.

Hier nog een aandrijving uit de oude doos. Het is zo lang geleden dat ze deze aandrijving gebruikt hebben, dat Miles niet meer zo snel wist hoe het systeem precies gemonteerd moest worden.

Links onder op de foto "De Bean" een van de eerste gestroomlijnde velomobielen van Miles en zijn vader. Een smal, laag en goed vormgegeven product, met een bijzondere aandrijving.

De gele fiets op deze foto heeft weer een andere bijzondere aandrijving met een ketting van een veel kleinere afmeting dan de standaard fietsketting.

De Bean is een driewieler met voorwiel aandrijving, voorwiel besturing en ongeveerd. De Bean is speciaal gemaakt voor wedstrijden. In elk voorwiel is een freewheel aangebracht, zodat geen differentieel nodig is. De stuuruitslag is beperkt om het geheel smal te kunnen houden. 
Het aantal derailleur versnellingen is beperkt tot vijf.
De pedalen bij dit systeem maken een ovale beweging. Op de plek waar normaal de pedalen in de cranks worden gedraaid zijn platte strips bevestigd. Deze strips zijn ongeveer 1,5 maal zolang als de cranks en hebben aan het eind elk twee gelagerde geharde rollen met een groef. Een rol loopt over de bovenkant en de andere rol over de onderkant van een geharde metalen recht geleiding. Deze rollen sluiten de rechtgeleiding spelingsvrij in. De pedalen zijn ongeveer halverwege de strips ingeschroefd.



Sorry voor de kwaliteit van deze foto, maar degene die graag wil weten hoe het systeem werkt is het misschien net genoeg.

Hieronder een animatie van het het systeem.

Zowel Theo als Miles zijn na diverse systemen weer terug gekomen op een standaard crank aandrijf systeem met wat kortere cranks dan gebruikelijk. Ik ben nieuwsgierig wat ze uiteindelijk in Delft gaan gebruiken bij de nieuwe recordfiets.