Ovale trapaandrijving in de nieuwe Quest van Theo van Andel.

Enkele weken geleden was ik bij Velomobiel.nl en daar was Theo van Andel, op zijn vrije dag, bezig om zijn nieuwe carbon Quest op te bouwen. Om geen voetgaten in de bodem te hoeven maken was Theo bezig om een ovaal trapsysteem in te bouwen. In het verleden hebben Theo en Meindert Valentijn al geëxperimenteerd met hetzelfde type aandrijving.
Gisteren heb ik Theo gevraagd naar de ervaring met deze aandrijving. Het is niet helemaal naar verwachting verlopen.
Om toch geen voetgaten te hoeven maken, gaat Theo binnenkort weer fietsen met het gebruikelijke crank systeem maar dan met kortere cranks van ongeveer 140 mm in plaats van 172,5 mm. Volgens Theo moet dit net gaan. Als het nodig is, desnoods nog iets korter dan 140 mm. Ter informatie; Theo heeft schoenmaat 37.

Hier op de vloer drie verschillende experimenten van Miles en John Kingsbury om een effectieve aandrijving te krijgen die weinig hoogte vraagt. Een lage neus bij een stroomlijnkap heeft aerodynamische voordelen.
Het uitgangspunt bij de verschillende experimenten is een plat ovale beweging te krijgen die langzaam in snelheid oploopt en naar het einde toe weer afloopt (sinus grafiek). Van alle experimenten door de jaren heen is de K-Drive een van de betere oplossingen, maar nog steeds niet zo goed als de standaard crank aandrijving. Miles heeft voor zijn Quartro dan ook gekozen voor een standaard crank aandrijving met 150 mm cranks. Hij wil nog een tijdje gaan rijden met kortere cranks om hiermee ervaring op te doen.
Rijden met kortere cranks betekend wel rijden met een hoger crank toerental en een aangepaste verhouding in de gebruikte kettingwielen.

Hier nog een aandrijving uit de oude doos. Het is zo lang geleden dat ze deze aandrijving gebruikt hebben, dat Miles niet meer zo snel wist hoe het systeem precies gemonteerd moest worden.

Links onder op de foto "De Bean" een van de eerste gestroomlijnde velomobielen van Miles en zijn vader. Een smal, laag en goed vormgegeven product, met een bijzondere aandrijving.

De gele fiets op deze foto heeft weer een andere bijzondere aandrijving met een ketting van een veel kleinere afmeting dan de standaard fietsketting.

De Bean is een driewieler met voorwiel aandrijving, voorwiel besturing en ongeveerd. De Bean is speciaal gemaakt voor wedstrijden. In elk voorwiel is een freewheel aangebracht, zodat geen differentieel nodig is. De stuuruitslag is beperkt om het geheel smal te kunnen houden. 
Het aantal derailleur versnellingen is beperkt tot vijf.
De pedalen bij dit systeem maken een ovale beweging. Op de plek waar normaal de pedalen in de cranks worden gedraaid zijn platte strips bevestigd. Deze strips zijn ongeveer 1,5 maal zolang als de cranks en hebben aan het eind elk twee gelagerde geharde rollen met een groef. Een rol loopt over de bovenkant en de andere rol over de onderkant van een geharde metalen recht geleiding. Deze rollen sluiten de rechtgeleiding spelingsvrij in. De pedalen zijn ongeveer halverwege de strips ingeschroefd.



Sorry voor de kwaliteit van deze foto, maar degene die graag wil weten hoe het systeem werkt is het misschien net genoeg.

Hieronder een animatie van het het systeem.

Zowel Theo als Miles zijn na diverse systemen weer terug gekomen op een standaard crank aandrijf systeem met wat kortere cranks dan gebruikelijk. Ik ben nieuwsgierig wat ze uiteindelijk in Delft gaan gebruiken bij de nieuwe recordfiets.

Harde kap voor de Versatile van Wim van Wijnen

Wim van Wijnen is de ontwerper van de bekende Cha-Cha Bike met de kantelknik besturing, waar de Flevobike vanaf is geleid. Wim heeft nog veel meer unieke fietsen ontworpen en gemaakt. Hij heeft ook al zijn ontwerpen bewaard. Wim heeft naast het ontwerpen en bouwen van fietsen nog veel meer hobby's, zoals het bouwen van violen, musiceren, het maken van apparatuur voor voor stereo fotografie, het organiseren van concerten en nog veel meer.Wim is een echte duizendpoot. Zijn beroep was tot een aantal jaren terug oogarts/chirurg. Wim en zijn vrouw zijn nadat hij gestopt is als chirurg verhuisd van Zuilichem naar hun geboortestreek in Groningen.

In 2003, kort nadat hij de Versatile is gaan gebruiken voor zijn woon-werk verkeer, heeft hij een harde kap met een  instelbaar vizier ontwikkeld. Het vizier zit binnenin de kap in tegenstelling tot het vizier van een motorhelm

Hiernaast de kap nog zonder het vizier. Het afdekzeiltje is aan de achterkant opgehangen aan de kap met een elastiek, zodat het voldoende omhoog staat. De luchtstroom wordt hierdoor naar boven gedwongen en via een smalle opening aan de achterkant afgevoerd. De rits in het zeiltje is van een waterdicht type. Doordat het zeiltje omhoog buigt loopt het water naar voren weg.

De steun in het midden van de kap en het elastiek geeft volgens Wim totaal geen belemmering in het zicht. Wim is oogarts en weet heel goed waar hij over praat. Mensen die er mee gefietst hebben zijn erg verbaasd dat het inderdaad geen enkel probleem geeft.

Het zicht opzij is goed doordat de opening voldoende ver naar achteren doorloopt.

Hieronder de ervaringen van Wim met zijn kap:

• 'S morgens en 's avonds in een nevelig jaargetijde, in het donker, zijn de toepassingen van het vizier zeer beperkt. Geen nood; je klapt hem even op.
• Zodra het licht wordt maakt aanslag of regen op het vizier niet meer uit. Je kunt hem dan ook in die omstandigheden meestentijds neergeklapt houden.
• Wordt het toch nog wat moeilijk, zoals in de stad, dan kun je het vizier ook een klein beetje omhoog schuiven om er net onderdoor te kunnen kijken; hij geeft dan nog wel extra bescherming tegen regen.
• Bij flinke koude is het heerlijk om het vizier voor je gezicht te hebben; dan krijg je echt het 365-dagen-ligfiets-gevoel.
• De combinatie van de kap met het vizier en het zeiltje is voor mij voorlopig de "finishing touch" van de Versatile.

Hartelijke groet, Willem

Houten bladveren toegepast bij de velomobiel van Jonathan Richardson.

Deze week kreeg ik van Sjaak Bloemberg een mail met de naam van de ontwerper van de velomobiel uit mijn blogbericht van 4 november.
De ontwerper/bouwer van deze velomobiel is Jonathan Richardson. Jonathan is docent op het International Boatbuilding Training College    zie:   http://www.ibtc.co.uk/  . Friend Wood de bekende bouwer van diverse houten auto's en velomobielen is volgens Sjaak een goede vriend van Jonathan.

Deze velomobiel heeft drie 26 inch wielen die alle drie afgeveerd zijn.

De voorwielen zijn afgeveerd met houten bladveren. Het is een unieke constructie die ik nog niet eerder heb gezien bij velomobielen.
Ik heb vanmorgen een mail gestuurd naar Jonathan met vraag hoe deze houten bladveren bevallen en of de demping voldoet. Hout heeft een goede eigen demping, maar of dat goed genoeg is bij zijn velomobiel hoop ik te horen van Jonathan.

In de hoeken van de wielkasten en de bodem zijn buigzame houten strips vast gezet met een aluminium hoekbeslag. 
Deze op trek belaste strips zijn met een aluminiumbeslag, scharnierend bevestigd aan de bladveer aan de bovenkant van de wielkast. De holle houten wielpoot is aan de bovenkant verbonden met de bladveer, dit moet enigszins elastisch zijn in verband met de bewegingen die de wielpoot maakt tijdens sturen en veren.

Scharnierbeslag waarmee de houten strip aan de houten bladveer is bevestigd.




De foto hieronder geeft een inkijkje aan de voorkant van de velomobiel. De twee wielkasten met het veersysteem zijn hier het beste te zien. Het houten balkje met de lichte kleur is een tijdelijke steun, nodig voor de opbouw van het geheel.

De plaats van een tussenas met naafversnelling en een trommelrem, voorin op de bodem is ook bijzonder. Deze trommelrem kan gebruikt worden als parkeerrem en eventueel als extra rem bij afwisselend remmen bij afdalingen. De achterrem bij een driewieler nooit gebruiken in bochten!!!


Bij deze opstelling kun je heel gemakkelijk van type naaf wisselen en er zijn meer mogelijkheden voor het toepassen van elektrische ondersteuning.
Let op de grote dikte (zeer stijf) van de sandwich van de trapdoos.

Onderdelen voor de New Wood speelplanken zijn klaar.

Vrijdagavond gaan Thibaut en ik naar Harry van de Liende om de onderdelen voor vijf speelplanken te brengen. Harry gaat uitzoeken wat de beste methode  is om de planken samen te stellen. De werkzaamheden gaan we vastleggen met foto's en een video. Wij willen kijken in hoeverre New Wood bruikbaar is voor het maken van een zelfdragend chassis voor velomobielen.


Hier de doorsnede van de sandwich speelplank. Het kernmateriaal is polystyreen (piepschuim). Deze kern bestaat uit een grote hoeveelheid luchtbolletjes. Doordat deze bolletjes opgesloten zitten, krijgt deze sandwich de eigenschap van een hard opgepompte buitenband.
Plaatselijke belasting wordt door de luchtbolletjes snel verdeeld over een grote oppervlakte, waardoor er minder snel breuk in de triplexhuid ontstaat. De impact met een vulling van een harde schuimsoort is slechter dan bij de piepschuim vulling.

Hier is de waterstraalsnijmachine bezig met het snijden van de tweede dekplaat voor de speelplank.
Het dunne vliegtuig triplex is watervast verlijmd en geeft geen problemen als het nat wordt. Gerard Petersen heeft met Rhino de uitslagen getekend en Arjan heeft de files op een usb stick gezet en samen met de platen bij Sercon gebracht.
Raimond maakt bij Sercon de programma's voor de waterstraalmachine en heeft ook de machine bedient om de onderdelen te snijden.

Raimond met zijn roestvast stalen Chopper.

Het toeval wil dat Raimond zijn hobby met fietsen te maken heeft. Raimond ontwerpt en bouwt roestvast stalen Chopper fietsen. Zijn werkgever Sercon is gespecialiseerd in het verwerken van roestvast staal....zie Sercon en zo is de bal weer rond.

Ik ben enkele weken geleden bij Raimond thuis op bezoek geweest, om meer te horen over zijn hobby. Ik heb toen gevraagd of hij enkele foto's van zijn eerste roestvast stalen Chopper wilde mailen.

Chopper op de vlonder aan de Markermeer kust in Lelystad.

Thibaut Salloignon zelf aan het woord.

Here is a draft about my bike:

I'm working with Johan on the Kit project for the Velomobile Seminar in september 2012 and he asked me to talk about my project, that is to say, a Alleweder with a direct drive rear motor hub.

Before I talk more about my velomobile I will explain my thinking behind this bike.

I'm french and I live in a hilly region, but I love biking and my goal is to able to live in a hilly countryside without dirty car.

Few years ago I heard about velomobile and I though it was the solution for me, but after a short thinking, I found two major problems, it would be difficult to go up hill and dangerous to go down hill so actually it would be worth than my road bike.

I could use a standard electric assist with freewheel but it would only solve the first problem.

Then came the idea to use a powerful (1200W) direct drive motor on the rear wheel, here are the advantages:

• I can go up hill at 25 without overheating the motor (it's the main issue for hub motor, if the motor is not strong enough, the efficiency drop)
• I can use the wheel as an electric brake and there is two option to active the regeneration, the first one is to go faster than the natural motor speed, it depend of the voltage and the number of coil,in my case, 48V and 10*8 motor, so I end up with a speed of 42km:h, the maximum speed I can do with my bike is 50km:h. The other solution is to pull a little bit the brake to switch a sensor that activate the e-brake, but I have only one braking power setting.
• I can go backward, so I can close the hole for the feet and do a lot of useful think.

Ok that's for the direct advantages, then come the indirect one:

• I'm almost never use my mechanical brake, and I can use small drum brake.
• I need only a 7 speed derailleur on the rear wheel, it makes the shifting very simple, I can always start with the high gear.
• I have a  good battery for my light, usb plug,... that will never run out of energy.

So with all this idea, I decided to buy a Alleweder kit (without the rear wheel, derailleur and light) and a Hub motor from 9Continent with a 48v battery of 15ah capacity of Lifepo4 and a 30A controller with a Cycle Analyst to be able to test different settings (with the help of Declic-Eco who rebuild the "made in china" part)

I end up with a 4300 euros, 50Kg  velomobile that can do an average speed of 35km:h with a range of 120km. I should "theoretically" be able to make 200 000 km with the same battery. I can ride safely in the hill.

The best think about this velomobile, it's that I can always pedal at the same power all the time and that's very good for my body. Instead of pushing hard uphill and braking downhill, I'm doing a constant effort, even in the corner, I keep pedaling as I'm braking. There is quite a lot of energy loss when you brake or you stop pedaling, downhill or in a corner. If you think about body efficiency, when I'm riding my velomobile, I'm close to a Fitness exercise.

I would love to live in a country not so hilly, and not using an electric assist, but at the end, that's the best solution I found for me (I know that's not the best for every one).

My electric motor work like a gearing system and a brake at the same time. I have improve my pedaling Technic these last months, now it get back 50% of the energy I use with an average speed of 35km:h. It's possible to improve this.

Cordialement,

Thibaut SALLOIGNON

Het project van Paul Lavelle en zijn eigen ervaring met de elektrische ondersteuning overlappen elkaar. Thibaut kan op dit moment niet verder ingaan op de mogelijkheid om het rendement van zijn systeem in de buurt van de 85% te krijgen. Als de fiets van Paul Lavelle in productie is wordt hier uitvoerig verslag van gedaan. Wordt vervolgd

Thibaut Salloignon.

Thibaut Salloignon is een enthousiaste Franse ontwerper, bouwer en gebruiker van Trial bikes, zie video hier. Hij heeft ook ligfietsen en een velomobiel. Thibaut heeft een half jaar werkervaring bij Flevobike opgedaan. Naast ontwerpen, montage en productie heeft hij ook kunnen ervaren wat er allemaal komt kijken om een klein bedrijf te runnen.
Thibaut staat inmiddels als bedrijf ingeschreven bij de Kamer van Koophandel in Frankrijk.

Tijdens zijn stage bij Flevobike heeft hij kennis gemaakt met Paul Lavelle uit Engeland. Paul Lavelle is met een interessant project bezig op het gebied van elektro ondersteuning voor fietsen in bergachtige gebieden. Flevobike wordt bij dit project regelmatig ingeschakeld voor het maken van prototypes. Paul Lavelle had snel in de gaten dat Thibaut een goede aanvulling zou zijn bij de werkgroep van het project. Paul Lavelle is de eerste klant van Thibaut. Voor meer gegevens over Paul Lavelle klik....hier.

Ik ben de tweede klant van Thibaut. Ik zal uitleggen waarom.
In mijn jonge jaren was ik gewend dat ik zelf al mijn ideeën uitwerkte en ook zelf maakte. Dat gaat helaas niet meer op de manier zoals ik gewend was. Reuma heeft mijn gewrichten dermate aangetast dat de meeste werkzaamheden mij niet meer lukken. Ik ben nu afhankelijk van anderen en dat betekend veel overleg en veel geduld hebben. In mijn planning ga ik nog steeds een beetje uit van de snelheid waarmee ik zelf projecten heb gerealiseerd, zoals onder andere het bouwen van ons eigen Waarschip (kajuit zeiljacht) in vier maanden tijd. Met hulp van mijn vrouw.

De tijdelijke werkplaats voor het bouwen van het Waarschip achter onze toenmalige woning in Lelystad. De buren waren akkoord met deze tijdelijke voorziening. De bovenstaande foto en de foto hieronder zijn gemaakt door de buurman...... Fred den Brave

Een kijkje vanuit de kajuit. Hendrika druk bezig met het schuren van de houten onderdelen voor de boot.

Om meer vaart te krijgen in het uitwerken van mijn ideeën rond een bouwpakket van een velomobiel, heb ik Thibaut ingeschakeld. De basis van de ontwikkeling is om alles uit te werken met een 3D CAD tekenprogramma, zodat CNC machines ingeschakeld kunnen worden voor de productie van de onderdelen. Deze onderdelen moeten net als bij IKEA producten door de koper in elkaar gezet kunnen worden tot een compleet functionerend product.
Thibaut gaat deze week een aanvullende CAD cursus volgen bij Gerard Petersen van het Rhino Center voor het tekenen van surfaces (3D oppervlakten).

Morgen plaats ik een artikel gemaakt door Thibaut zelf (in het Engels) over zijn ervaring met zijn velomobiel in bergachtige gebieden.

Montage velomobiel bovenkappen met rubber.

Over spiegels gesproken...........

Deze spiegel heeft Mike Burrows ontwikkeld voor zijn lage carbon racer. Ook in de wedstrijd wil hij zien wat er achter hem gebeurd. Aan de onderkant van het vleugelprofiel is een verdikking die aan de onderkant open is. Je kunt dit gedeelte met enige kracht op het stuur drukken en daarna instellen. De klemming is zo stijf dat de spiegel keurig in positie blijft. Als je denkt dat je sneller bent zonder spiegel klik je haar/hem er gewoon af.

Hiernaast het rubber extrusie profiel dat wij hebben laten maken voor de bevestiging van de bovenkappen van de Orca. Het idee komt van Arjan.
Arjan heeft als hobby het restaureren van oude Volvo's. Tijdens het demonteren van de voorruit van een Volvo is het idee ontstaan. Voorruiten van auto's worden met een gelijksoortig rubber gemonteerd.
In principe heb je geen lijm nodig, maar de kappen bij velomobielen zijn zo dun dat je ze gemakkelijk kunt vervormen, waardoor de kap plaatselijk uit het rubber kan gaan. Wij gebruiken voor de zekerheid een beetje montage kit.

Ook bij scherpe hoeken ligt het rubber mooi aan.

 

Wij zijn erg tevreden over de afwerking, de snelle montage en de geluidsdemping.

Naafbesturing deel drie.

Er is mij gevraagd om enkele foto's op dit blog te zetten waar duidelijk de constructie van de naafbesturing is te zien. De enige foto's die ik heb zijn van het stalen prototype die gemaakt is voor Giant.

 

Jan Reus vroeg hoe wij de rek in de kabels opvangen. Hier is de kabelspanner te zien waarmee de kabels op voorspanning worden gebracht.

Heeft een velomobiel met vier wielen toekomst?

In 1990 bij ligfietswedstrijden in Emmen heb ik met bewondering gekeken naar de vierwieler met vierwiel besturing van Kingcycle. Terecht heeft toen deze vierwieler een innovatieprijs van het tijdschrift FIETS gekregen.

Op de bovenste foto de jongeman links op de hurken, ben ikzelf. De andere jongeman rechts, ook gehurkt is Ab Touw uit Brielle. Ik wist toen nog niet dat ik later zaken zou doen met Ab Touw.

John Kingsbury op de onderste foto is de vader van Miles. John is het brein achter deze vierwieler met de sinusoïdale aandrijving en de vier sturende wielen. Deze vierwieler heeft voorwiel aandrijving met in beide wielen een freewheel. Als de carrosserie op het chassis geplaatst is, vallen alle vier wielen binnen de carrosserie.

Toen ik op maandag 7 november jongstleden het bedrijf van Miles binnenstapte, zag ik achter in de kelder van het gebouw, de carrosserie van de vierwieler waar ik 21 jaar geleden op de hurken heb bijgezeten.
De woensdagmorgen daarop hebben Bram Smit en Miles het chassis van deze vierwieler achter uit de kelder gehaald en in de werkplaats van Miles gezet. Het basis idee van de Quartro waar Miles de ROAM mee heeft gereden komt van deze meer dan 20 jaar oude vierwieler die zijn vader indertijd heeft ontworpen.

Het chassis op de foto zit dik onder het stof, de banden zijn leeg, de aandrijving is niet op zijn plek, maar de besturing van de vier wielen werkte wel. En dat is uniek door zijn eenvoud.
Miles heeft de besturing precies zo overgenomen in de Quartro voor de ROAM. Omdat hij geen tijd meer had om te testen en hij bang was dat de constructie van de achterwiel besturing te licht was uitgevoerd voor de zware tocht door Amerika, heeft hij de besturing van de achterwielen uit voorzorg gefixeerd.

Boven aan bij deze foto zie je het korte stangetje met kogels, net onder de gele buis van het chassis, die het voorwiel bestuurd. Dit stangetje is onderaan de stuurhandel bevestigd.
De  bovenste stuurstang loopt naar achteren en bestuurd de achterwielen.
De voorwielen zijn gekoppeld door de wel zeer licht uitgevoerde aandrijfas. Elk wiel heeft een freewheel, waardoor er geen differentieel nodig is.

Hier het geheim van de achterwiel besturing met de achterwiel ophanging.
De ophanging van de wielen is op deze foto helaas niet goed te zien, maar met een beetje fantasie komt een techneut hier wel uit, zo niet dan kan de constructie live bekeken worden tijdens het Velomobiel Seminar in september 2012.
Miles brengt dan ook deze vierwieler mee.

Verder hoop ik dat Miles in september 2012 ook zijn nieuwste uitvoering van de Quartro, waar hij nu aan werkt, klaar heeft en meebrengt.

Aerodynamische achteruitkijkspiegels voor velomobielen

Toen wij het programma van eisen voor de Versatile/Orca opgesteld hebben, stonden daar standaard twee geïntegreerde spiegels op en rondom richtingaanwijzers.
De spiegels bij de Orca zijn van binnenuit eenvoudig met de hand in te stellen.

Bij alle velomobielen die geleverd zijn zonder spiegel, zijn later meestal één of twee standaard fietsspiegels gemonteerd.
Er wordt nu op verschillende plekken gewerkt aan aerodynamische behuizingen voor deze spiegels.

Ook ontbrekende richtingaanwijzers worden bij de meeste velomobielen achteraf alsnog aangebracht.

Hoe vaker je een velomobiel gebruikt, in allerlei omstandigheden, hoe meer je op zoek gaat naar verbeteringen en gemak. Wat dat betreft, kan men veel leren van de auto-industrie. De auto-industrie is zoveel verder met hightech oplossingen dan de fietsindustrie. Advies......, als je iets gaat ontwikkelen voor velomobielen kijk eerst hoe de auto-industrie zaken heeft opgelost. 

Miles Kingsbury heeft spiegels op zijn Quartro naar voorbeeld van de auto-industrie, met onder andere geïntegreerde knipperlichten. Aan de voorkant en aan de zijkant zijn leds aangebracht, zodat de knipperlichten voor de medeweggebruikers van verschillende richtingen goed zichtbaar zijn. 
De spiegels zijn eenvoudig met de hand instelbaar via een opening aan de onderkant in de spiegelbehuizing.

Het verlichtingssysteem in de spiegels is zelfs uitgebreid met extra leds voor knipperalarm bij stilstand en leds die tegelijk aangaan met de koplamp, zodat tegenliggers de breedte van het voertuig kunnen inschatten.

De bevestiging aan de carrosserie is enigszins flexibel met behulp van een stalen veer, waardoor de spiegels minder kwetsbaar zijn.

De spiegels met behuizing en de elektronica voor de aansturing van de verlichting is ontwikkeld door collega's van Miles, waaronder Steve Slade.
De elektronica heeft meerdere mogelijkheden in zich, zoals verschillende spanningen, waardoor het aansluiten van verschillende apparaten mogelijk is.

Het bedrijf van Miles, portaprompt ....is o.a gespecialiseerd in het ontwikkelen van van elektronica.

Testrit gemaakt met de Gazelle Friiik.

Vorige week donderdag zijn Arjan, André en ik op bezoek geweest bij Gazelle. We hadden daar een afspraak met Hiddo Visser, hoofd afdeling ontwikkeling, om de laatste stand van zaken te horen wat betreft de ontwikkeling van de Friiik. Het belangrijkste punt op de agenda voor ons was het maken van een testrit om de werking van het nieuwe kettingschakel systeem uit te testen.

Het Gazelle Schakel Systeem (GSS) is ingebouwd in de zelfdragende aluminium kettingkast van de Friiik.
Alle drie waren we tevreden over het prima schakelen, het lage geluidsniveau van de aandrijving en de stijfheid van de fiets. Over twee weken krijgen wij één van de testmodellen van Gazelle om uitgebreider te testen en om te kijken of de onderdelen van het systeem te gebruiken zijn bij de ontwikkeling van een aandrijfunit voor Velomobielen.

Alleweder met zonnepaneel en elektro ondersteuning in Japan.

Ik kreeg vanmorgen een mail van Hielan Sybesma met enkele links. Onder andere deze link: www.racvenergybreakthrough.net/
Het eerste waar ik aan dacht toen ik op de bovenstaande site keek was de deelname van Flevobike aan de World Solar Ralley ( WSR) in Akita in Japan.
Allert Jacobs en Theo van Andel zijn in augustus 1995, met een complete Alleweder in het bagageruim van een Tupolev passagiers vliegtuig, afgereisd naar Japan.
De uitnodiging om deel te nemen aan deze wedstrijd kregen wij van Hannes Naupert bekend van http://extraenergy.org/main.php  De reis werd bekostigd door een Duitse Universiteit om de internationale samenwerking op het  gebied van toepassing van zonne-energie, bij lichte voertuigen te promoten.
De Alleweder viel in de klasse HPV met elektro ondersteuning en een klein zonnepaneel.
Lohmeyer Leichtfahrzeuge uit Duitsland heeft alle onderdelen voor de elektrische ondersteuning geleverd zie: http://www.akkurad.com/ 

Akita is een polder in Japan, die is aangelegd met hulp van Nederlandse bedrijven. Er wordt rijst verbouwd. Aardig om te vermelden is dat de prijzen die worden uitgereikt bestaan uit baaltjes rijst. Wij hebben in Nederland nog lang kunnen genieten van de rijst uit Akita.
Allerd heeft mij gebeld, toen ze aangekomen waren in het hotel van stad Akita Mura, dat naast de polder ligt. Het eerste dat hij vertelde,... " het hotel waar wij overnachten heet Het Flevohotel". Later zijn wij erachter gekomen dat Dronten en Akita Mura al lang zogenaamde zustergemeentes van elkaar zijn. In 1997 is een delegatie uit Akita Mura, onder leiding van de burgermeester Seike Miyata in Dronten geweest.

De lengte van de wedstrijdbaan is 32 km. Twee brede parallelle asfalt wegen met aan beide einden een lus. De wedstrijd ging over 100 km, 3 ronden en een klein beetje. Links onder één van de lussen. Hier kun je mooi zien aan de drukte dat het een groot spektakel is.

Hiernaast enkele van de deelnemers uit de klasse HPV met elektro ondersteuning. Alleen al in deze klasse 84 deelnemers. De meeste deelnemende teams, zijn teams van universiteiten uit diverse landen.

De Alleweder was het enige Nederlandse voertuig.

De winnaar in de HPV klasse was de Varna uit Amerika, een speciaal voor de race gemaakte fiets. De Alleweder is derde geworden, een mooi resultaat, zeker als je bedenkt dat de Alleweder en de Velocity uit Zwitserland, de enige standaard te kopen fietsen waren in de HPV categorie.

Naar aanleiding van onze deelname in Akita en het daarop volgende bezoek van de delegatie uit Akita Mura, is een jaar later een filmploeg uit Japan twee weken in Dronten geweest, samen met de bekende Japanse soapster Kensy. Kensy is veertien dagen bij ons in huis geweest en heeft onder leiding van Theo zijn eigen Alleweder gebouwd. Deze is meegegaan naar Japan.
De filmploeg heeft alles rondom de bouw van de Alleweder vastgelegd. Daarnaast zijn diverse opnamen gemaakt over het gebruik van de fiets in Nederland en de infrastructuur. De opnamen zijn verwerkt in een TV uitzending van ruim anderhalf uur over "Nederland Fietsland".

Vervolg naafbesturing bij fietsen.

In september 2000 is Eddy Eelman op de Haagse Hogeschool afgestudeerd op een naafbestuurde fiets. Giant zocht naar een nieuwe manier van fietsen. De volgende generatie van de Easy Rider. Han Goes, die in die tijd hoofd van de afdeling ontwikkeling bij Giant Europe was, zag ons idee van een naafbesturing wel zitten.
Er is eerst een stalen testmodel gemaakt, daarna hebben Eddy en Erwin een schaalmodel 1 : 5 gemaakt van het uiteindelijke model.

De fiets heeft een geheel gesloten aandrijving en achter en voor een éénzijdige wielophanging. Het achterwiel is afgeveerd.
Eddy heeft de fiets de naam "Nias" meegegeven.

Hiernaast het stalen testmodel van de Nias

Op de bovenste foto's en rechtsonder is Eddy,
Linksonder is André.

Mijn kleindochter heeft er veel op gefietst, ook vriendinnen van haar. Zij vonden het leuk fietsen.

Het is niet moeilijk, iedereen fiets er snel mee weg. Opstappen is makkelijk en bij stoplichten kun je blijven zitten, omdat je de voeten op de grond kunt zetten. De fietshouding is hetzelfde als bij de Tavara van Piet Tauber uit Alkmaar. Over de Tavara en Piet Tauber heb ik in een eerder artikel geschreven.

Hiernaast een tekening van Bauke Muntz die gemaakt is als praatplaat voor een overleg  met de ontwerpers van Giant in Lelystad.
De bovenste schets aan de rechterkant laat zien dat je eenvoudig met de voeten aan de grond kunt komen. Op de middelste schets aan de zijkant zie je hoe de lengte voor verschillende berijders kan worden ingesteld. Op de onderste schets de stuurbeweging van de handen die doorgegeven worden aan het bestuurbare voorwiel.

Op deze exploded vieuw zijn interessante details te zien. Door op de tekening te klikken wordt deze vergroot.
De meeste sportvliegtuigen hebben dezelfde kabel besturing als hier is toegepast. Het is wel zaak dat je de juiste kabels gebruikt die speciaal voor dit doel worden gemaakt.
Een collega fietsenbouwer heeft kabelsturing toegepast met verkeerd opgebouwde kabels en daar ontstond snel breuk in. Dus, wel opletten en de juiste uitvoering kabels gebruiken!!!

Hiernaast nog een keer de "Vrijheid". Ook bij deze driewieler is naafbesturing toegepast.
Let op de éénzijdige Z-Crank. Dit systeem werkt echt wij hebben het toegepast bij de DoubbleRider.
Bij de sandwich honingraat plaat zijn aan de binnenkant van de bochten strookjes van de huid weg gefreesd, waardoor de plaat gebogen kan worden. Op die plekken worden strookjes glasweefsel aangebracht met epoxy. Bij de productie van deze fiets zijn geen mallen nodig. Alle bochten zijn enkel gekromd.

De DoubbleRider met de twee éénzijdige cranks.
De ketting loopt door de framebuizen in het midden en zijn geheel beschermd tegen inwerking van vocht en vuil. Er is ook een uitvoering gemaakt met elektrische ondersteuning.
De twee cranks zijn 90 graden ten opzichte van elkaar verdraaid, zodat de trapkracht van beide personen nooit gelijktijdig op de ketting worden overgebracht. De cranks kunnen vervangen worden door een systeem met handaandrijving.
De stoelen kunnen eenvoudig op lengte ingesteld worden zonder gereedschap.

Het meisje met het blauwe jurkje is mijn kleindochter Kim. Zij is inmiddels 18 jaar.

Mijn zoon André is al jaren zwarte Piet bij het inhalen van Sinterklaas in Dronten en hij heeft meerdere jaren de DoubbleRider bij dit evenement gebruikt. Verschillende jaren daarvoor was hij de stunt Piet met zijn éénwieler.