Gazelle Friiik te revolutionair?

De eerste velomobiel met een volledig gesloten kettingaandrijving die geschakeld werd met een derailleur was de C-Alleweder. De C staat voor Carbon. De C-Alleweder was de opvolger van de Aluminium Alleweder.
Voor mensen met ervaring in het schakelen met een derailleur was het systeem van de C-Alleweder een redelijk werkend systeem en een enorme vooruitgang in het onderhoud van de aandrijving ten opzichte van het geheel open ketting systeem van de Aluminium Alleweder.
Het systeem in de C-Alleweder was echter niet "hufter proof", het kwam nog wel eens voor dat de ketting eraf liep door verkeerd schakelen of bij terugtrappen, terwijl de ketting nog niet op het juiste kettingwiel lag.

C-Alleweder met gesloten kettingaandrijving

Het heeft ons bij Flevobike, tussen alle werkzaamheden door, 10 jaar bezig gehouden om een "hufter proof" kettingschakel systeem te ontwikkelen voor velomobielen. Een prototype, ingebouwd in een "black box" werkte zo goed dat we besloten hebben een internationaal patent onderzoek te laten verrichten. Op het systeem is uiteindelijk, in samenwerking met Gazelle, een internationaal patent verleent, waarbij Flevobike de rechten heeft behouden om het toe te passen op alle fietsen met een stoel.

Flevobike heeft voor Gazelle een prototype van het systeem gemaakt dat op een Gazelle Orange damesfiets is toegepast. Voor iedereen die een testrit gemaakt heeft op deze fiets was het een uitdaging om te proberen het derailleur systeem te ontregelen........ Best spannend,...... maar zelfs bij achteruittrappen en dan schakelen bleef het GSS (Gazelle Schakel Systeem) gewoon functioneren.

Inkijk in de zelfdragende aluminium  kettingkast van de Gazelle Friiik met GSS

De gedachte van de toenmalige directie van Gazelle;... ontwikkel een eigen aandrijfmodule voor stadsfietsen met een licht, goedkoop en hoogwaardig schakelsysteem dat op elke stadsfiets past en waar de koper voor de levensduur van de fiets garantie krijgt. Een uniek en baanbrekend idee.

Helaas heeft er zich de laatste jaren binnen de poorten van Gazelle zoveel afgespeeld dan dit baanbrekende idee totaal naar de achtergrond is geraakt. Sinds het eerste prototype van GSS heeft er voor de vierde keer een wisseling van de algemene directeur plaats gevonden. Dan komt er nog bij dat binnen Gazelle niet alle beleidsbeslissers de potentie van GSS begrepen hebben. Ik denk hier vooral aan het gesprek dat ik gehad heb met de marketing manager, tijdens de introductie van de Friiik op de "Fietsvak" in januari van dit jaar in het RAI gebouw. Ongelooflijk hoe conservatief iemand kan zijn en hoe beperkt iemand op zo'n belangrijke positie denkt.

Ik las in het tijdschrift "De Vogelvrije Fietser" van deze maand een artikel over het voorlopig stoppen van de productie van de Friiik. Daarin zegt Hugo Velthuis, hoofd product management van Gazelle,...'De branche is nogal conservatief' .....'Als je echt met iets revolutionairs komt, krijg je met weerstand te maken'. En als Gazelle de dealers niet weet te overtuigen, staan de Friiiks dus niet in de etalage bij de fietsenmaker om de hoek. Velthuis: 'Het is echt het verhaal dat moet kloppen. We hebben het niet goed genoeg uitgedragen. Dat is jammer'.  Met dat laatste ben ik het hartgrondig eens. Ik heb het hele proces van dichtbij gevolgd en kan alleen maar beamen dat ze bij Gazelle nog een hele hoop moeten leren voordat ze in staat zijn om dit soort revolutionaire ontwikkelingen succesvol op de markt te brengen. .......Wat ik heel frappant vindt is dat ze op dit moment bij Gazelle een vacature hebben, ze zoeken een nieuwe product manager.

Friiik met door Flevobike gemaakte tasafhouders, een noodzakelijk onderdeel.

  

Bij Flevobike beschikken we over een Friiik uit de eerste en voorlopig laatste productie badge. Wij fietsen daarmee en hebben het systeem zoals het nu is uitgevoerd goed bekeken en moeten constateren dat het niet het systeem geworden is zoals wij dat voor ogen hadden. De afstelling gebeurd door een kabel systeem net als bij de versnellingsnaven van Sturmey Archer. Helaas een verkeerde keuze voor een onderhoudsvrij systeem. Bij het prototype van Flevobike is nastellen niet nodig en kan het systeem ook niet ontregelt raken. De schakel stappen zitten in het systeem zelf verwerkt net als bij de Rohloff naven. De verdere ontwikkeling, waar Flevobike niet meer bij betrokken is geweest, heeft twee jaar langer geduurd dan gepland, het heeft veel geld gekost en niet het niveau gehaald dat in potentie aanwezig is.

Hier nog een klein citaat van TestKees:....‘Een heuse vondst’......Wat is er zo bijzonder aan de Friiik? TestKees schreef in het maartnummer: ‘De fiets zelf is niets bijzonders, maar het aandrijfsysteem van de Gazelle Friiik is een heuse vondst. Het zit ingepakt in een spuitgegoten aluminium kettingkast, een innovatie van ligfietsbouwer Flevobike. Deze lichtgewicht kettingkast is echt waterdicht en daardoor slijt het versnellingssysteem nauwelijks. Bovendien loopt hij erg soepel door een nieuw derailleursysteem.’

Flevobike had graag gebruik gemaakt van de onderdelen van het schakelsysteem van Gazelle voor het produceren van een licht en betaalbaar ketting versnelling systeem met een hoog rendement voor velomobielen maar dan met een groot aantal versnellingen (dubbelsysteem), PSS (Paralel Schakel Systeem). PSS kan ook bij stilstand geschakeld kan worden, door achteruit te trappen. Door het achterste freewheel van een in- en uit- schakelbare blokkering te voorzien, kan ook achteruit gefietst worden. Flinstonen is dan niet meer nodig. Flevobike hoopt ooit een innovatieve investeerder tegen te komen die kansen ziet in zo'n uniek systeem voor velomobielen. De velomobiel als gezond en duurzaam mobiliteitproduct zou hier baadt bij hebben.

Hoe zou de beklimming van de Grote St. Bernardpas zijn met elektrische ondersteuning?

Allewederreis 1996 naar Italië

.........En dan komt de grote dag, de beklimming van de Grote St. Bernardpas, bijna 2500 m hoog. Theo heeft ineens een zere knie en zijn achillespees voelt ook niet goed. We gaan toch maar op weg. De 40 km naar Martigny met vals plat (van 300 m naar 700 m) gaan moeizaam. We eten maar eens goed en besluiten toch maar verder te gaan. Langzaam wordt het steiler op weg naar de autotunnel (2000 m). Het is wel een beetje raar om scheefhangend eindeloos (met 8 km/u) door een kuipbocht van een ruime haarspeld te rijden. Theo krijgt weer moed, moeten nog 7 km en 600 m klimmen naar de top. En dan blijkt dat een driewieler zo gek nog niet is. Met 6 km kun je nog zonder slingeren en zwalken ontspannen (relatief) rijden. Als je maar het goede verzet kunt schakelen. Halverwege spreekt een Belgisch echtpaar ons nog wat moed in. Ruim een uur doen we over de 7 km, maar we bereiken de top. Als antwoord aan de per auto reizende toeristen zeggen we dat het allemaal best wel meevalt.

Het bovenstaande fragment is uit een geschreven verhaal van Ymte Sijbrandy. Ymte is in 1996 samen met Theo van Andel op kraamvisite geweest bij een naar Italië geëmigreerde vriend van hem.
Ik denk dat Ymte en Theo de eersten zijn geweest in de geschiedenis die deze uitdaging, met een bepakte velomobiel (20 kg bagage), hebben volbracht.

Als ik het al zou kunnen, een bergpas van 2500 m omhoog te fietsen met een bepakte velomobiel, zou ik het toch liever doen met een krachtige elektrische ondersteuning en tijdens de afdaling elektrisch afremmen tot 45 km/u zou ook mijn voorkeur hebben.

Ik ben nieuwsgierig hoeveel van de huidige velomobiel rijders het aandurven om de Grote St. Bernardpas op te fietsen met hun bepakte (20 kg bagage) velomobiel.
Zoiets is niet moeilijk om te organiseren.

Ik zie de inschrijvingen tegemoet:
mailen naar: johanvrielink67@gmail.com

Hoe beperkt is rolweerstand, aërodynamica en snelheid?

Een week of acht geleden was ik onderweg van Dronten naar Elburg, mijn toersnelheid was ongeveer 34 km/u. Het fietspad naar Elburg is van redelijke kwaliteit. De wind zal ongeveer 3 beaufort geweest zijn en kwam schuin van voren.
Ik keek op een gegeven moment in de achteruitkijk spiegels van mijn E-Orka en zag achter mij iets aankomen dat mij langzaam naderde. Ik dacht eerst dat het een racefietser was, maar het zag er anders uit dan anders. Op een gegeven had ik door dat het een hele snelle skeeler rijder moest zijn. Toen hij mij op zo'n 40 m genaderd was moest ik mijn snelheid verhogen tot bijna 38 km/u om de 40 m verschil tussen ons te handhaven.

Dat een skeeler rijder in zijn eentje, het lichaam iets voorover gebogen, schuin tegen de wind in, op 8 kleine wieltjes met een diameter van van 100mm, voorzien van in totaal 16 lagers,.......in staat is om een snelheid van 38 km/u over afstand van meer dan 5 km vol te houden...... Hoe is dat te verklaren?

• Het frontaal oppervlak is zeker niet klein te noemen en al helmaal niet aërodynamisch. 
• De wieltjes zijn erg klein t.o.v. fietswielen en hebben geen hoge druk luchtbandjes met lage rolweerstand, maar zijn van massief polyurethaan met een duidelijk hogere weerstand dan luchtbanden.
• De wielen zijn niet afgeveerd.

Bij alle uitrol proeven die wij in het verleden uitgevoerd hebben, kwam de rolweerstand van de zogenaamde Greentyres altijd slechter uit de bus dan luchtbanden.
In diezelfde tijd van de uitrol proeven, heeft iemand tijdens een ligfiets wedstrijd in Sloten, deze polyurethaan banden op zijn lage racer uitgeprobeerd......... "Eens maar nooit weer"... was zijn reactie.

Als je hier over nadenkt, ....hoe beperkt is dan rolweerstand, aërodynamica en snelheid?

5 dagen p/w 42 km omhoog en 42 km afdalen

Op het artikel van 13 september......"Met mijn E-Orca tussen 77 andere velomobielen" ....kreeg ik meerdere  reacties.

Een gedeelte van een reactie van BrandweerQuest gaat over de beperkte bodem vrijheid van de Milan. Deze beperkte bodemvrijheid geeft in Nederland problemen zo is gebleken. Hoofdzakelijk bij de vele verkeersdrempels die we in Nederland hebben. 

Volgens Lee Wakefield geeft deze beperkte bodemvrijheid van zijn Milan in de UK geen problemen.

De Milan van Harald Meckelburg 

In mijn antwoord aan BrandweerQuest, heb ik aangegeven dat Harald Meckelburg met zijn Milan in Duitsland er ook geen problemen mee ondervindt.

Eind april van dit jaar zijn Pieter Hollebrandse en ik bij Harald thuis op bezoek geweest om te overleggen over de ontwikkeling van de hydraulische trommelremmen. Ik hoorde toen dat Harald 5 dagen per week naar zijn werk fietst met zijn Milan. 's Morgens 42 km lang 260 m omhoog. Dat is nog eens wat anders dan de Ketelbrug beklimmen.

's Avonds gaat de tocht in omgekeerde richting en daalt Harald met hoge snelheid af naar huis.

Quemo schrijft op zijn blog in het artikel.... "Toertocht van het velomobiel Seminar" ...Als ik dagelijks die Ketebrug zou moeten rijden, zou ik mogelijk ook wel voor een elektrisch ondersteunde Orca gaan want wat een klerebrug...............

Csiro wielmotor met hoog rendement

Toen ik dat las ging er in een flits door mijn hoofd, ....eigelijk zou Harald tijdens de 42 km lange afdaling elektrisch moeten bijremmen met in elk voorwiel een hoog rendement motor/dynamo van Csiro (voor een veilige afdaal snelheid met minder risico's) en de opgewekte energie in een moderne LiFePo4 accu moeten opslaan. LiFePo4 accu's zoals wij die in de E-Orca gebruiken kunnen hoge laadstromen aan. Bij remmen komt veel energie vrij, dat betekend hoge stromen. De meeste andere types accu's kunnen hoge laadstromen niet goed verwerken. 

Voor noodstops, waar grote piekstromen ontstaan, zou paralel aan de accu een grote condensator aanwezig moeten zijn om deze piekstromen op te vangen. Bij optrekken kan deze condensator de motoren snel laten optrekken en is er weer opslagcapaciteit voor de volgende noodstop. 

Elke dag ondersteuning bij het bergop fietsen en een veilige snelheid handhaven tijdens de lange afdaling is een oplossing voor woon-werk fietsen in bergachtige gebieden, waar nu de auto wordt gebruikt.

Of dit afvoeren van piekstromen electronisch aan te sturen is weet ik niet, het was ook maar een gedachte van mij. Die wordt echter wel gevoed door de ervaring van Thibaut Salloignon uit Frankrijk. Hij rijdt met een Alleweder in het bergachtig gebied waar hij woont en maakt al een hele tijd gebruik van elektrisch remmen en elektrische ondersteuning.

Hij heeft een artikel in het Engels hierover geschreven. Hier onder een stukje uit zijn artikel.

I'm french and I live in a hilly region, but I love biking and my goal is to able to live in a hilly countryside without dirty car.

Few years ago I heard about velomobile and I though it was the solution for me, but after a short thinking, I found two major problems, it would be difficult to go up hill and dangerous to go down hill so actually it would be worth than my road bike.

I could use a standard electric assist with freewheel but it would only solve the first problem.

Then came the idea to use a powerful (1200W) direct drive motor on the rear wheel, here are the advantages:

• I can go up hill at 25 without overheating the motor (it's the main issue for hub motor, if the motor is not strong enough, the efficiency drop)
• I can use the wheel as an electric brake and there is two option to active the regeneration, the first one is to go faster than the natural motor speed, it depend of the voltage and the number of coil,in my case, 48V and 10*8 motor, so I end up with a speed of 42km:h, the maximum speed I can do with my bike is 50km:h. The other solution is to pull a little bit the brake to switch a sensor that activate the e-brake, but I have only one braking power setting.
• I can go backward, so I can close the hole for the feet and do a lot of useful think.

Voor meer informatie kun je naar het volledige artikel van Thibaut gaan zie ....
http://velomobileseminar2012.blogspot.nl/2011/11/thibaut-salloignon-zelf-aan-het-woord.html

Nog even over de Quarttro van Miles Kingsbury.

Op donderdag 7 september voorafgaand aan het Seminar op 8 september heb ik niet alleen een proefrit in de Quarttro gemaakt, maar hebben Miles en ik ook een rondrit gemaakt door Dronten. Miles in zijn Quarttro en ik in mijn E-Orca.
We zijn op bezoek geweest bij Flevobike, Velomobiel.nl, Alligt en bij Ligfietsshop Tempelman.

Ik was verbaast dat de Quarttro, met de dichte wielkasten en vastgezette achterwiel besturing, mij in alle scherpe bochten zonder probleem kon volgen. Ook een draai rond een vluchtheuvel gaf geen probleem. Achteraf niet onlogisch, de 16 inch wielen (ETRTO 349 mm) hebben voldoende uitslag in de gesloten wielkasten. Deze 16 inch wielen en banden zijn overal goed te verkrijgen. Het is dezelfde maat als de wielen van de Bromton vouwfiets. De Bromton wordt in alle fiets minende landen verkocht. Daarom zit het met de verkrijgbaarheid van de banden ook wel goed. Er is tegenwoordig genoeg keus in 16 inch kwaliteitsbanden. Ik ben voorstander van compacte gelijke wielen. Mijn keus is tot nu toe altijd 20 inch wielen geweest, maar de 16 inch zelfbouw wielen van Miles spreken mij zeker aan. Het maakt een compactere velomobiel met een kleiner nat oppervlak mogelijk.

Allert Jacobs heeft die donderdagmiddag toen Miles en ik daar op bezoek waren een flink aantal ronden bij hun op het industrie terrein met de Quarttro rondgescheurd, ......niet uit de bocht te branden. De lach op het gezicht van Allerd werd na elke ronde groter. Hij had niet verwacht dat er zo veel snelheid in de Quarttro zat en dat het stuurgedrag zo stabiel zou zijn. De enige opmerking die hij had was een tikkend geluid in de aandrijving door de schuine stand van korte ketting ten opzichte van het pion van de voorwiel aandrijving.
Miles heeft inmiddels een systeem met een schuivende pion op het papier staan, zodat de ketting altijd recht loopt t.o.v. het pion.

Afgelopen Spezi heeft Harald Winkler uit Duitsland mij het goed werkende systeem van de schuivende pion, op zijn lage voorwiel aangedreven tweewieler laten zien. Harald heeft al vaker aangetoond dat schijnbaar onmogelijke technieken, met veel vernuft en creativiteit toch mogelijk blijken te zijn.
Ik denk hierbij aan de lichte en goed werkende Z-Crank in zijn iets meer dan 10 kg wegende driewieler met schuim kap.
Hetzelfde kan gezegd worden van Miles die telkens weer de techneuten verrast doet staan door zijn bijzondere oplossingen. Miles Kingsbury, Harald Winkler, Allert Jacobs en Mike Burrows zijn techneuten waar ik veel waardering voor heb, het zijn mensen die het aandurven om de grenzen van het mogelijke op technisch gebied op te zoeken.

Tijdens de ROAM tocht dwars door de USA heeft Miles in het begin veel lekke banden gehad. Nadat hij de wielen voorzien heeft van Schwalbe Marathon plus banden was het probleem met lekke banden voorbij. De Quarttro is de eerste velomobiel die ik ken met standaard een kompleet reservewiel in de kofferbak. In mijn E-Orca ga ik ook een reseve wiel meenemen, er is aan de zijkant voor de wielkast ruimte voor een reserve wiel.

Over de rolweerstand van de kleinere wielen maak ik mij weinig zorgen. Bij afdalingen in de USA tijdens ROAM, waar meetrappen niet meer mogelijk was wegens te hoge snelheid, rolde de Quarttro net zo snel als de Questen naar beneden. Bram Smit vertelde mij dat hij verbaasd was over de enorme stabiliteit van de Quarttro. Hij kon en durfde met zijn Mango niet met de Quarttro mee te gaan bij deze snelle afdalingen.

Na de toertocht op de Wisent Camping vertelde Miles mij dat tijdens het rijden van de tocht zijn gedachten bezig waren geweest met een nieuwe verbeterde rompvorm van de Quarttro. Hij vindt het jammer dat het hem aan de nodige tijd ontbreekt om hier op korte termijn mee aan de slag te kunnen gaan. Miles is namelijk mede eigenaar en directeur van Portaprompt.
Ik kan uit eigen ervaring spreken wat het betekend als je een eigen bedrijf overeind wilt houden in deze snel veranderende Wereld.
Miles en ik blijven met elkaar in contact wat betreft de doorontwikkeling van een praktische vierwiel velomobiel.

Met mijn E-Orca tussen 77 andere velomobielen.

Van links naar rechts, Milan, Quarttro en E-Orca

Mijn vrouw en ik maken de laatste twee jaar veel vaker gebruik van onze E-Orca's en GreenMachines dan van onze auto. Afstanden fietsen van 160 km op één dag of meer dan 300 km in een weekend gaat ons goed af en beleven daar veel plezier aan.
Afgelopen zaterdag was voor ons de eerste keer dat we meegereden hebben met een georganiseerde toertocht voor velomobielen. Wij hebben beide genoten. Natuurlijk heeft het prachtige weer ook geweldig meegewerkt.

Heel belangrijk voor mij was het vergelijken van het gebruiksgemak van de E-Orca met andere merken velomobielen. Daar was de toertocht van zaterdag uitmate geschikt voor. Alle soorten obstakels en ondergrond zijn we tijdens de rit wel tegengekomen.
Op de foto hiernaast geeft Hendrika uitleg over de bediening van de versnelling. Deze dame, in jurk gekleed, wilde graag een rondje fietsen op het Meerpaal Plein. Het enige model waar zij in wilde stappen was de E-Orca.

De organisatie heeft 180 broek beschermers laten maken. Deze beschermers waren bedoelt voor ambtenaren die een testrit in een velomobiel zouden willen maken. Natuurlijk is het verstrekken van de beschermers een goede service, maar als we velomobielen aan een breder publiek willen verkopen, moet dit probleem opgelost worden.

Op de foto hiernaast Burgermeester Aat de Jonge van Dronten met een beschermer om de rechter broekspijp. Hij was naar het Meerpaal gefietst op zijn eigen fiets met kettingkast, waar een beschermer niet nodig is.

Om niet te veel opstoppingen te krijgen bij scherpe bochten hebben enkele toerbegeleiders zich opgeofferd om het gross van de velomobielen van achteren op te tillen en door de bocht te helpen. Een zware klus en zeker niet goed voor de rug.
Met mijn E-Orca was het nemen van deze scherpe bocht geen probleem. Op de foto hieronder, een gele en twee witte Orca's sturen zonder hulp door deze bocht.

Bij de steile oprit aan het begin van deze dijk heb ik een hoop ketting knallen gehoord. Niet iedereen had op tijd en voldoende teruggeschakeld om de steile helling op eigen kracht op te rijden. Snel schakelen met een lange ketting en derailleur gaat niet soepel.

In het verkeer kom ik vaak situaties tegen waar ik blij ben met de Rohloff naaf als tussenas voor de versnellingen in mijn E-Orca

Om op de Nederlandse fietspaden zonder problemen overal te kunnen rijden heb je genoeg vrije grondspeling nodig. Niet alle meerijdende modellen voldeden hieraan.

Vandaag heb ik Han Goes gevraagd of hij wil helpen bij het onder de aandacht brengen van de velomobiel als gezond en duurzaam mobiliteit product voor de middenlange afstand. Voor niet Seminar bezoekers, .....Han was de dagvoorzitter tijdens het Seminar. Ik heb Han daarvoor gevraagd, omdat hij daar ervaring in heeft en heel goed weet wat er in de fietsindustrie speelt. Han kent vele onderzoek rapporten en weet wat de consument wil. Daarnaast levert hij regelmatig een redactionele bijdrage aan het internationale tijdschrift Bike Europe dat wereldwijd door alle mensen, die betrokken zijn bij de fietsindustrie, gelezen wordt.

Zijn opmerking: "dat wil ik wel, maar dan moet de functionaliteit niet te veel als secundair gezien worden van de snelheid".

Hij vroeg mij of ik in het vierwiel concept van Miles Kingsbury geloof. Mijn antwoord was ja. Ik heb hem verteld dat er een groeiend aantal mensen is die ook in een vierwiel concept geloven. Na de testrit in de Quarttro, vorige week donderdag, is mijn overtuiging gegroeid dat een vierwieler geschikter is dan een driewieler voor een grote doelgroep. De elektrische ondersteuning, zoals die is toegepast in de E-Orca kan de acceptatie van de velomobiel nog meer vergroten als voertuig tussen de fiets en de auto.

Hier de.....link  ....naar de lezing van Ingo Kollibay over vierwiel velomobielen t.o.z. drie wiel velomobielen. Deze lezing heeft hij gegeven op het zesde Velomobile Seminar 2009 in Kopenhagen.

Velomobiel Seminar en Treffen

Foto Ton ten Brinke van de toertocht. Zuidermeerdijk onderweg naar Schokland.

Ik ben erg tevreden over het uiteindelijke resultaat van het 7e Internationale Velomobiel Seminar van afgelopen vrijdag en het Treffen van vandaag.
Enkele van mijn belangrijkste conclusies;

• De Meerpaal in Dronten is een perfecte lokatie om een Seminar te houden.

Foto Arjan Vrielink. Miles Kingsbury met Quattro

• Het meedenken van Serge Dubois (manager Meerpaal) en de inzet van hem en zijn team zijn geweldig geweest.

Foto Arjan Vrielink. Lezing in de Theaterzaal van de Meerpaal.

• Hetzelfde geldt ook voor De Wisent Camping,..... in één woord fantastisch.

Foto Arjan Vrielink. Optreden Schneewittchen Wisent Camping Dronten

• Vrijdagavond een prima feest met als toppunt het optreden van "Schneewittchen"
• Zaterdagmorgen bij de start van de toertocht, met prachtig weer, een inspirerende toespraak van Burgermeester Aat de Jonge van Dronten.

Foto Arjan Vrielink. Toespraak Burgermeester Aat de Jonge 

• Goed georganiseerde toertocht...... een reclame voor "De Velomobiel".

Foto Arjan Vrielink. Velomobielen verzameling voor de Meerpaal. 

• Prima lunch, mooi gedekte tafels in het restaurant van het werelderfgoed Schokland. 

Foto Arjan Vrielink. Tussenstop met snack op Urk

• De tweede stop met een snack op Urk is heel goed gekozen. Een unieke plek in Flevoland. 

Voor meer foto's zie .........hier

Hier de link naar het artikel over de toertocht in de "Stentor" 

http://www.destentor.nl/regio/flevoland/11669895/Lange-rij-ligfietsen-door-de-polder.ece

Wij als organisatie staan open voor suggesties, opmerkingen en aanmerkingen, waar we een volgende keer ons voordeel mee kunnen doen.
Wij hebben ook geen moeite met harde kritiek, daar kunnen we meer mee dan geen reacties!!!!

Ontwikkeling nieuwe rolstoelen Paralympics

basketbal rolstoel zonder grote wielen

Vanavond, zoals meestal schakel ik het acht uur journaal op de TV in en zie dat er uitgebreid aandacht is voor de nieuw ontwikkelde, lichtgewicht en extreem wendbare rolstoelen van het Nationale basketbal team, dat deelneemt aan de Paralympics.

Het gaf mij een trots gevoel, omdat ik deze rolstoelen heb zien groeien van gebogen aluminium buis tot complete rolstoel. Elke rolstoel is precies per persoon op maat gemaakt en aangepast aan de handicap. Een enorme klus voor Flevobike, naast hun gewone werkzaamheden, die ze tot volle tevredenheid van de organisatie van het project netjes op tijd hebben geklaard.

Hier de bevestiging voor de wielen die in extreme schuin stand komen te staan

In verband met het 7e Internationale Velomobiel Seminar op vrijdag 7 en zaterdag 8 september, vervalt aanstaande woensdagavond het "Ligfiets Stamtafel Treffen".

Wij zijn aan het overleggen om de lezingen van het Seminar die noodgedwongen uit moesten vallen, doordat het Seminar van twee dagen terug is gebracht naar één dag, later in het jaar en begin volgend jaar alsnog te laten doorgaan. Dit zal dan in de plaats komen van het "Ligfiets Stamtafel Treffen" en verplaatst worden naar enkele zaterdagen. Uitgebreidere informatie volgt later.